Hoi An

Fietsen in en om Hoi An. En wat een mazzel hadden we met het weer. Wel wat lichte regen en de laatste kilometer een wat steviger buitje. Maar de temperatuur was prima.

Na de koffie gingen we met de boot terug, dat kon weer omdat de waterstand in Hoi An weer gezakt was. Onderweg was goed te zien hoe hoog de waterstand kan zijn door al het afval in de struiken en het houtafval bij de pijler van de brug. Je moet alleen niet René aan het roer zetten, want daarna hield de motor van de boot ermee op. Geen paniek, we konden alleen maar afdrijven richting de zee en aanmeren bij de Filippijnen. Maar de redding was nabij. Een voorbij komende boot nam ons op sleeptouw en trok ons richting Hoi An. Maar ja, die boot was toen bij zijn bestemming en gooide ons los. Druk zwaaiend wist de kapitein de aandacht te trekken van een naderende boot die ons weer verder op sleeptouw nam.

Enigzins verlaat kwamen we weer in het hotel waar we droge kleren aan konden trekken, want inmiddels kwam het water weer met bakken uit de lucht.

Na de lunch ging de groep Vietnamese lampionnetjes knutselen en gingen Ben en ik terug naar het hotel om op tijd te zijn voor de afspraak in het ziekenhuis voor mijn quasimodo.

Inmiddels is wel duidelijk dat ze hem hier niet meer op de been krijgen, maar naar huis gaan is geen optie voor hem. Dus we gaan door!