Hoi An

Vandaag gaan we onze reis vervolgen naar Hoi An. Het is nog steeds heel erg slecht weer, straten staan blank, maar het gewone leven gaat hier gewoon door. Voor de tijd van het jaar is jet in dit gedeelte van Vietnam de natste tijd. In de bergen worden dan de stuwdammen opengezet waardoor het waterpeil in dit gebied dan ook nog eens extra stijgt.

De bevolking hier heeft dan natuurlijk wel een behoorlijke financiële aderlating maar wordt ondersteund door de regering. Ze hoeven dan geen rente te betalen over (extra) leningen bij de banken. De Vietnamezen uit het zuiden en noorden houden inzamelingen om de bevolking hier in het midden te helpen.

Onderweg stoppen we nog bij een klein bedrijfje dat eucalyptusolie maakt. Zelfs onze Brabantse vrienden René en Monique Franken vonden dit niet heel bijzonder. We vervolgen onze weg die bij goed weer over de wolkenpas gegaan zou zijn. Maar de wolkenpas doet zijn naam eer aan. Hij ligt vandaag in de wolken, dus geen mooi uitzicht. Niet getreurd, we nemen gewoon een 7 kilometer lange tunnel.

In Hoi An gaat het spannend worden wat we van het oude stadje kunnen zien. Een kleine 3 weken geleden stond het oude gedeelte nog 2 meter onder water. Dus ook de huizen en winkeltjes. Maar de bevolking is dat hier wel gewend en al het meubilair en winkelinventaris wordt dan naar boven verhuisd. Als het waterpeil dan weer gezakt is wordt er schoongemaakt en gaat het leven weer verder.

Na de luch gaan we beginnen aan de stadswandeling. Maar niet nadat we Ben en Janneke hebben uitgezwaaid. Die gaan naar het ziekenhuis om Ben weer op de been te helpen, want het is nog niet best gesteld met hem. Gelukkig kan hij de grappen en grollen daarover wel waarderen.

Hoi An is werkelijk een enorm leuk stadje, 'shop till you drop'. Maar of mij dat nog gegund is na de ziekenhuisrekening? Maar dat ter zake, is ook niet zo belangrijk. Na de stadswandeling naar het ziekenhuis tegenover ons hotel gelopen. Daar hadden ze inmiddels al het (on)nodige gedaan en was de fysiotherapeut geweest die geen Engels spreekt. Maar er kwam dan wel weer iemand bij die kon vertalen. Uiteindelijk een sessie acupunctuur gehad en spierverslappers mee. Morgenmiddag nog een keer terug voor nog een naaldensessie. Het ziekenhuis oogde redelijk netjes, schoon en vriendelijk personeel.

Vanavond gaan we in het oude stadje eten, maar vanmiddag was de waterstand al tot de drempel van de deur. Wordt pootje baden? Zelf je eigen vis vangen?

Hoi An, wat ben je leuk! Vooral in de avond als alle lantaarns branden. Het was ook nog eens een paar uur droog. Tenminste, het water kwam niet uit de lucht.

De ingang van het restaurant konden we nog net met droge voeten betreden, na het eten moest je of door het water badend naar het droge gedeelte of via wankele bierkratjes. Uiteraard koos ik de eerste optie.

Ben werd opgehaald door een cyclo en kwam droog en veilig over en na het diner door de cyclo en een taxi weer in het hotel.

Ik heb nog een rondje door het oude centrum gedaan nu het nog kon. Morgenochtend staat de fietstoer op het programma, aangepast aan de waterstand en weersomstandigheden.