Hue

Een paar dagen geleden vertelde ik over de vertragende factor van onze oudere reisgenoten. Moeten we nu flink bezuren doordat Ben nu de vertragende factor is. Gisteren een klein misstapje gemaakt tijdens het uit de boot stappen. Resultaat: gisteravond niet meer normaal kunnen lopen. Het heeft ook zo z'n voordelen: genoeg belangstelling van iedereen. Diner op de kamer, ik gewoon in het restaurant hoor, lunch voor 2 omdat Ben de trap van het restaurant slecht op en af kan. Al met al is het natuurlijk enorm balen dat dit probleem zich nu weer opspeelt.

De komende 2 dagen verblijven we in 1 hotel en daarna 3 dagen in 1 hotel. Hopelijk kan hij dan de rest van de vakantie goed afsluiten.

Vandaag hadden we een laat vertrek. Maar de weersomstandigheden zorgden ervoor dat we niet even lekker hadden kunnen chillen bij het zwembad. Maar ook de weersomstandigheden hebben we niet in de hand en we zullen het ermee moeten doen.

Onderweg met de bus naar een ingelaste excursie, gaan we naar de Vietcong tunnels in Vinh Moc. Dit tunnelstelsel is ontstaan omdat dit vissersdorp een ligging had waar de meeste bombardementen van de Amerikanen plaats hadden. De vissers verplaatsten hun dorp ondergronds, eerst op 10 meter diepte, toen op 12 meter, uiteindelijk toen de Amerikanen ook dieptebommen wierpen naar 23 meter.

Het werd een tunnelsysteem wat ook door de Vietcong soldaten werd gebruikt. Het liep tot over de grens met Laos. We hebben foto's gezien van het gebied, en het leek wel een maanlandschap, er stond niets meer overeind en er was ook geen begroeiing meer door bombardementen met 'agent orange'. Een wonder hoe deze mensen overleefden.

We arriveren bij het tunnelsysteem, en we lopen naar de ingang, welke intussen wel was aangepast om grotere personen ook toegang te geven tot de tunnels. We lopen naar binnen door de smalle ingang, en met een trap dalen we tot 12 meter onder de grond en lopen een deel van de tunnel naar de zee, die ook voor de goede ventilatie verantwoordelijk is in de tunnels. We passeren een "hospitaaltje"een kleine zijruimte waar een aantal gewonde soldaten verzorgd konden worden.In deze ruimte zijn ook nog 17 baby's de wereld in geholpen. We komen bij de zee uitgang, en lopen de trappen weer omhoog, om van het uitzicht op zee te genieten. Hierna weer terug de tunnel in om dan aan de landkant weer uit de tunnel te komen.

Na dit bezoek rijden we naar de door McNamara uitgeroepen DMZ zone (gedemilitariseerde zone), dit is het riviertje Ben Hai, met daarover de nagebouwde brug uit de Vietnamoorlog. We gaan eerst naar een museum, met foto's van dit gebied,en het monument wat erbij hoort. Er zijn in dit smalste stukje Vietnam iets van 58 ton bommen door de Amerikanen neergegooid, die varieerden van dieptebommen, clusterbommen, brandbommen tot bommen met het 'orange agent' ontbladeringsmiddel, waardoor tot op heden nog steeds kinderen worden geboren met genetische afwijkingen. We lopen de brug over, en zijn aan de overkant in 'Zuid-'Vietnam. Hier stappen we weer in de bus en rijden naar de stad Hué, wat de keizerlijke hoofdstad was van 1802 tot en met 1945, toen de dertiende keizer troonsafstand moest doen.